Η θλίψη δεν είναι αρρώστια ούτε ψυχολογικό πρόβλημα. Είναι ένας τρόπος να ξεπεράσουμε τις επιπτώσεις της απώλειας, πρώτα με μια οργισμένη διαμαρτυρία για την εγκατάλειψη, έπειτα με τη διαρκή αναζήτηση του χαμένου προσώπου και ύστερα με την απελπισμένη αποδοχή της πραγματικότητας της απώλειας. Αυτές οι διεργασίες επιτρέπουν την τελική επίλυσης της θλίψης, δίνοντας τη δυνατότητα στον πενθούντα να προχωρήσει στη ζωή του, να φτιάξει νέους δεσμούς και να χτίσει μια καινούργια ταυτότητα¹».
Για τον Freud, το πένθος είναι η «αντίδραση στην απώλεια ενός αγαπημένου προσώπου ή μιας αφηρημένης ιδέας που το υποκαθιστά…». Τα στάδια του πένθους αποτελούν μια φυσιολογική ψυχολογική διεργασία – αυτά είναι άρνηση, θυμός, διαπραγμάτευση, κατάθλιψη, αποδοχή. Το πένθος διακρίνεται σε φυσιολογικό και περιπεπλεγμένο. Έχει πολλά κοινά σημεία με την κατάθλιψη ή την μελαγχολία αλλά διαφέρει σημαντικά.